قـسم به نور؛ به اشراق تو به دیدن تو            که صبح صادق دنیاست چشم روشن تو

کـدام رایـحـۀ سـبـز از بهـار تو نیست            بگو کجاست شـبیه بهـشت گـلـشن تو؟

حقیقت همۀ هرچه هست ظاهر توست            بـقــای بـاطـن دانـش کــلام مـتـقـن تـو

به بارگاه و حرم احتیاج نیست که هست            دو دست خواهش ما بر ضریح دامن تو

بـقـیـع زائـری از جـنـس آسـمـان دارد            شده‌است حسرت افلاک خاک مدفن تو

مـیان دود در آتـش دلـت کـجـاها رفت            چقدر خوب تورا می‌شناخت دشمن تو

حــریـم آیــنـۀ آیــۀ تـو دسـت نـخــورد            دعای خیر پیـمبر شده است جوشن تو